Yvon is al ongeveer 30 jaar bezig met keramiek. Naast haar werk in het onderwijs, waar ze vooral met haar hoofd bezig was, ontstond de behoefte om meer met haar handen te werken. Kleien zorgt ervoor dat haar gedachten stoppen en ze zich verliest in het proces. Ze begon eerst met het maken van potten en vazen.

Werkt ze heel bewust? Soms wel, maar meestal laat ze zich leiden door haar intuïtie, en soms door de techniek. Soms bouwt ze de techniek of een onderwerp verder uit. Dit gebeurde vooral bij de vrouwenfiguren die ze maakt. Op een gegeven moment werden het steeds meer vrouwen. Yvon voelt zich aangetrokken tot uitheemse culturen, en dit werd steeds zichtbaarder in haar werk. Ze is zeer geïnteresseerd in het slavernijverleden, heeft er veel over gelezen en is er erg door geraakt.

Op een gegeven moment wezen mensen haar erop waarom haar vrouwenfiguren geen armen hadden. Ze was zich daar niet zo bewust van geweest; het was geen bewuste keuze om ze zonder armen te maken. Op de een of andere manier ontstonden ze zo. Later realiseerde ze zich dat je niet kunt werken zonder armen. Het zijn allemaal trotse vrouwen die geen slavin meer konden zijn.

RAKU
Veel van haar werk wordt raku gestookt. Raku is een oude Japanse primitieve stooktechniek. Nadat het werk eerst biscuitgebakken is, worden de voorwerpen geglazuurd en nogmaals gebakken tot 1000 graden. Op dat moment wordt het voorwerp gloeiend heet uit de oven gehaald, als het glazuur mooi is uitgesmolten. Het glazuur barst (craquelé) en het voorwerp wordt in een ton met zaagsel gelegd dat meteen in brand vliegt. De ton wordt afgesloten. Het vuur blijft branden en haalt de laatste zuurstof uit het glazuur. De barsten in het glazuur worden zwart door de rookontwikkeling, evenals de niet-geglazuurde delen. De resultaten zijn nooit te voorspellen en het is iedere keer weer spannend om te doen.